• Biały Dunajec (centrum administracyjne Gminy) - informacja o Białym Dunajcu

• Gliczarów (Dolny i Górny)

Gliczarów jest jedną z najpiękniej położonych wsi w paśmie Pogórza Spisko–Gubałowskiego, skąd roztaczają się piękne widoki na Tatry. Początki Gliczarowa datowane są na lata dwudzieste XVII w. Wtedy to starosta nowotarski Stanisław Witowski prowadził na Podhalu intensywną akcję kolonizacyjną, zakładając szereg miejscowości: Witów, Dzianisz, Groń, Obidową, Białkę, Bukowinę, Brzegi, Olczę, Poronin, Ząb, a także Gliczarów. Zasadźcą był Marcin Bafia, którego syn, Andrzej, otrzymał z rąk króla Jana Kazimierza przywilej na sołectwo w„Gleycarowie”.Wieś lokowana była na prawie wołoskim, cowyraźnie wskazuje, że pierwsi jego mieszkańcy zajmowali się głównie hodowlą owiec i rolnictwem, dzielnie walcząc z trudnymi warunkami bytowymi. Po drugiej wojnie światowej wieś została administracyjnie podzielona na dwie części: Gliczarów Dolny i Gliczarów Górny. Lata powojenne przyniosły jej szybki rozwój – została zelektryfikowana, zbudowane zostały drogi, wzrosła liczba mieszkańców. Dzisiaj, podobnie jak całe Podhale, Gliczarów powoli traci swój rolniczo – pasterski charakter, stając się miejscowością turystyczną. Powstają tu stacje narciarskie, pojawiły się restauracje, pensjonaty i gospodarstwa agroturystyczne.Istnieją dwie koncepcje etymologiczne dotyczące nazwy Gliczarów – pierwsza wiąże ją z niemieckim„Gletscher” (lodowiec), druga zaś z wołoskim„gličiar” (wiatr). Ze względu na położenie wsi obie te koncepcje wydają się prawdopodobne i w jakiś sposób odzwierciedlają charakter osady. Wzalesionej dolinie potoku,w którejmieści się dolna część Gliczarowa nawet w największe upały jest chłodno, natomiast „wiyrch” jest smagany nieustannym wiatrem. Jak mówią tutejsi mieszkańcy - „NaWójciźnie duje piyrsy i ostatni wiater”. Istnieje także legenda, opowiadana niegdyś przez sławnego poetę Podhala Andrzeja Skupnia – Florka, według której nazwa miejscowości pochodzi od znalezionego jakoby w dolinie Gliczarowa skarbu w postaci „sulocka z glajcarami”- czyli austriackimi „krajcarami” – srebrną, a później miedzianą monetą.

• Leszczyny

Leszczyny - niewielka miejscowość pomiędzy Białym Dunajcem a Sierockiem położona na ładnym widokowo wzgórzu na wysokości pomiędzy 840 a 940 m n.p.m. Leszczyny stanowiły pierwotnie przysiółek należący do wsi Biały Dunajec. Pierwsze wzmianki pochodzą z roku 1620, kiedy to gazda Bartłomiej Sikoń osiedlił się na tym wzgórzu. Oprócz Sikoniów osiedliły się tutaj inne rody góralskie: Karciarzowie, Bukowscy, Lańdowie i Dziadkowcy. Od roku 1980 Leszczyny stanowią samodzielne sołectwo. Zamieszkuje je ok. 200 stałych mieszkańców. W centrum wsi znajduje się budynek remizy OSP wybudowany z końcem lat 80-tych ubiegłego stulecia. Administracyjnie Leszczyny należą do gminy Biały Dunajec, również do parafii Biały Dunajec.

• Sierockie

Sierockie - miejscowość położona na pogórzu Gubałowskim na wysokości 920-1010 m. n.p.m, na linii wododziałowej pomiędzy Białym Dunajcem a zlewnią potoku Skrzypniańskiego. Od południa graniczy z Bustrykiem, od zachodu z Czerwiennem, od północy z Bańską Wyżną a od wschodu z Leszczynami. Sierockie posiada ok. 500 stałych mieszkańców. Miejscowość ta będąc jedną z najładniejszych widokowo wsi wierchowych na Podhalu dzieli się na następujące osiedla: Stos, Granatówka, Za Pasieką, Koziarowe Smrecki i Wielkie Pole. Do budynków publicznych zaliczymy budynek nowego zespołu szkoły podstawowej i gimnazjum położony 1008 m.n.p.m., a także remizę strażacką OSP. Jeśli chodzi o historię Sierockiego, to pierwsze wzmianki o tej miejscowości pochodzą z roku 1648, kiedy to wzgórze zasiedlili pasterze owiec, wyrębując dotychczasowy fragment puszczy podhalańskiej. Nazwiska pionierskich osadników to Bobak o przydomkach "Koziar" i "Dudas", Strączek, Małkuch, Bąk i Kwak. Przez kilka stuleci Sierockie należało do gromady Zubsuche skupiającej cztery miejscowości: Ząb, Suche, Bustryk i Sierockie. Herbem owej gromady była głowa byka i pod nią dwie piszczele (Schneider 1780 r.). Obecnie administracyjnie Sierockie należy do gminy Biały Dunajec, natomiast do parafii Ząb.